De inclusieve arbeidsmarkt bestaat: bij een filmfestival

05 sep De inclusieve arbeidsmarkt bestaat: bij een filmfestival

Ik werk jaarlijks als vrijwilliger bij het BUT Filmfestival: een festival met B-movies, Underground en Trash films dat jaarlijks in Breda wordt gehouden. Het publiek is internationaal, neemt zichzelf en de film niet al te serieus en houdt van alles wat afwijkt. Ook de vrijwilligers zijn bijzonder. Ik sprak er velen die niet op de reguliere arbeidsmarkt een plek vinden, maar hier wel gerust tien uur per dag met hart en ziel aan de slag gaan. Waarom lukt het wel om aan de slag te gaan bij dit festival en niet in een reguliere baan? Er zijn nogal wat verschillen:

• Je werkt net zolang als dat je kan. Is dat vier uur? Dan draai je shifts van vier uur. Liever om de dag 12 uur? Dan werk je 12 uur. Je hoeft dus niet per se 8 uur per dag te werken.
• Je bent niet je functie. Je bent niet een ‘medewerker bar’ of ‘zaalwacht’. Je bent een vrijwilliger en je kunt allerlei taken op je nemen. Zo kan je de ene dag bij de zaal staan en de andere dag achter de bar. Of vijf dagen hetzelfde, dat mag ook.
• De meeste diensten zijn zo ingeroosterd dat je er nooit alleen voor staat. Dat betekent dat je elkaar aflost, pauze neemt als je het nodig hebt, en samen kan gaan knallen als het druk wordt. Dat bepaal je allemaal zelf. Medewerkers hebben dus een grote mate van autonomie. En ze doen het samen: de saamhorigheid is groot.
• De meeste vrijwilligers zijn eerst bezoeker, vinden het geweldig, en gaan daarna aan de slag als vrijwilligers. Ze zijn dus al intrinsiek gemotiveerd om aan de slag te gaan, hun betrokkenheid is er vanaf het begin.
• Het is een cliché, maar het is echt waar. Fouten maken mag. Heb je de verkeerde film gestart in een zaal? Dan wijst een bezoeker je daar vriendelijk op en komt je helpen om het euvel op te lossen. En daarna lach je er samen om. Verkeerde broodje gemaakt? ‘Ach, deze is ook lekker hoor’ zegt men dan.
• Er wordt goed gezorgd voor vrijwilligers. Je krijgt voldoende eet- en drankbonnen. Een gratis T-shirt. Gemeende bedanken van de directie bij begin en einde van het festival. Ze lopen vaak langs om te vragen hoe het gaat. Er wordt samen vooraf en na afloop geëvalueerd.

Dat alles bij elkaar maakt dat alle vrijwilligers zich heel verantwoordelijk voelen voor wat ze doen. Het hele festival wordt opgezet en gedraaid door vrijwilligers en de trots op hun werk is enorm. De vrijwilligers zijn onderdeel van het festival. Ze maken het niet alleen mogelijk, ze doen van harte met van alles mee. Zie als voorbeeld dit filmpje dat gemaakt werd met de coördinator van de broodjes-bar (in het dagelijks leven professioneel werkzaam in de horeca).

Zo werkt dus een inclusieve arbeidsmarkt. Waarin mensen de tijden en duur kunnen werken, die ze aankunnen, en achtergrond of uiterlijk onbelangrijk zijn. Waarbij ze klussen kunnen oppakken naar gelang hun belangstelling en waar ze goed in zijn. Vrij om hun werk in te delen en er iets moois van te maken. En dat leidt ertoe dat mensen niet alleen hun klus doen, maar er zijn om er net wat meer van te maken naar gelang hun talent. En daarin waardering oogsten.

Meer voorbeelden hiervan? Ik heb eerder over initiatieven geschreven die dit succesvol doen: https://www.angelariddering.nl/initiatieven-doen-het-beter/